( الرحمن ... خلق الانسان ، علمه البيان ) (166) خداى مهربان ، انسان را آفريده و به او بيان و سخن آموخت .
( انه حلو اللسان ، شديد البيان بتمويه الكلام ) او (زيد عليه السلام ) داراى زبانى شيرين و بيانى محكم و سازنده كلام روان بود.(167) از الطاف خداوند بزرگ در مقام خلقت انسان ، ياد دادن بيان به فرزند آدم است و در قرآن سوره الرحمن به اين موضوع اشاره شده است . و يكى از كمالات ارزنده انسان ، طرز بيان و روش اداى صحيح كلمات و رعايت فن فصاحت و بلاغت است .
كسانى كه در مقام بحث و گفتگو داراى اين صفت باشند، هميشه به عنوان مرد هنر و دانش شناخته مى شوند و شخصيت انسان زير زبان او پنهان است و اين معناى سخن اميرالمؤ منين (عليه السلام ) است كه مى فرمايد:
( المرء مخبوء تحت لسانه ) (168)
زيد بن على (عليهماالسلام ) قهرمان گفتار و داراى اين فضيلت ارزنده بود به طورى كه او در مقام سخن به عنوان يكى از بهترين فصحاى عرب شناخته شده است . او در خانه وحى و در دامن ولايت ، همه فضائل و كمالات را به ارث برد، درباره فصاحت و بلاغت او گفته اند: ( و كان يشبه الامام على بن ابى طالب (عليه السلام ) فى فصاحته و بلاغته ) (169) يعنى او در سخنورى و بلاغت و فصاحت به جدش اميرالمؤ منين شباهت تام داشت .