قاضىعبدالرحمن تحسين پانىپتى. متخلّص به تحسين. شاعر. قرن 13 ه.ق. متوفّى 1294 ه.ق.
وى در شاهجهانآباد هند به تحصيل پرداخت و مردى درستكار و پاكدامن بود و شاعرى را نزد اسداللَّهخان غالب دهلوى آموخت. وى حافظ قرآن مجيد بود و تحصيلات علوم دينى نيز داشت و به زهد و مرتاضى متمايل بود.
آخرالامر به بيمارى ذاتالريه درگذشت.
براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رلغتنامهى دهخدا، جلد 14، جزوهى 70، ص 423 , تذكرهى صبح گلشن، ص 82 , الذريعه، ج 9، ص 168 , تذكرهى ريحانةالادب، ج 1، ص 213 , تذكرهى حديقةالشعرا، ج 1، صص 1 - 330 , لغتنامهى دهخدا (سرى جديد)، ج 5، ص 6480.
محمدرضا نجم طباطبايى فرزند سيدابوالقاسم طباطبايى پتنهاى. متخلص به نجم. ملقب به نجمالدوله افتخارالملك حسام جنگ. شاعر. قرن 13 ه.ق.
وى اهل پتنهى هند بود كه در شهرهاى كلكته و بريلى و دهلى به خدمات ديوانى اشتغال داشت. وى در دهلى جانشين پدر شد و القاب وى را دريافت نمود و 8 سال منصب نيابت خانسامانى و داروغگى خزانهى شاهى را يافت. پس از آن هفتسال در ناكپور منصب راجهراگهوجى داشت و پس از آن به سن بازنشستگى رسيد و باقى عمر را در لكهنو به تأليف و تصنيف كتب پرداخت. آثار وى عبارتند از :
الف : تذكرهى نغمهى عندليب (يا چهارباغ)
ب : اخبارات هند .
ج : مفاتيحالرياسة .
د : خورشيد لامع (منظرالعالم)
ه: مجمعالملوك .
و : زبدةالغرائب .
ز : بحرالزخار.
براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتاريخ تذكرههاى فارسى، ج 2، ص 361.