فرهنگ شاعران پارسی گوی

استرآبادى - فروغى‏

فروغى استرآبادى. متخلّص به فروغى. شاعر. قرن 10 ه. ق.

وى پس از تحصيل كمالات در خراسان به خدمت شاه‏طهماسب صفوى رسيد و نزد وى مورد احترام بود و به جوانان ساده‏رو متمايل بود و قصايدى نيز در مدح ائمه داشت.

براى آگاهى بيش‏تر، مراجعه شود به رتذكره‏ى آتشكده‏ى آذر، ج 3، ص 792.

(اسفراينى) - سيف‏الدين‏

سيف‏الدين (اسفراينى). شاعر. پيش از قرن 10 ه. ق.

وى پيش از امين‏احمد رازى (قرن 10 ه. ق) مى‏زيست. در تذكره‏ى هفت‏اقليم، نام وى ذيل شعراى اسفراين ذكر شده است. شرح حال چندانى از وى در دست نيست.

براى آگاهى بيش‏تر، مراجعه شود به رتذكره‏ى هفت‏اقليم (جديد)، ج 2، ص 833.

اسفراينى - عمادالدين‏مؤيد

عمادالدين‏مؤيد فرزند احمد كاتب اسفراينى. شاعر. قرن 7 ه. ق.

محمد عوفى با پسر وى در اسفراين ديدار داشت. شرح حال چندانى از وى در دست نيست.

براى آگاهى بيش‏تر، مراجعه شود به رتذكره‏ى هفت‏اقليم (جديد)، ج 2، ص 827 , لباب‏الالباب، ج 1، صص 8 - 147.

از اشعار اوست :