اَلْحَمْدُ للَّهِِ الْأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشآءِ وَ الْإِحْيآءِ، وَ الْاخِرِ بَعْدَ فَنآءِ الْأَشْيآءِ، الْعَليمِ
ستايش خاص خداييست كه آغاز هستى پيش از پيدايش و زندگى است و پايان پس از فناء موجودات، دانايى كه هر كه يادش كند
الَّذى لايَنْسى مَنْ ذَكَرَهُ، وَلايَنْقُصُ مَنْشَكَرَهُ، وَلايَخيبُ مَنْ دَعاهُ، وَلا يَقْطَعُ
وى را از ياد نبرد و نعمتش را از آنكه سپاس مىدارد نكاهد و نوميد نسازد آنكه او را بخواند و اميد اميدوارش را قطع نكند
رَجآءَ مَنْ رَجاهُ، اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُكَ وَ كَفى بِكَ شَهيداً، وَ اُشْهِدُ جَميعَ
خدايا من تو را گواه گيرم و گواه بودن تو كافى است و گواه گيرم تمام
مَلائِكَتِكَ وَ سُكَّانَ سَمواتِكَ وَ حَمَلَهَ عَرْشِكَ، وَ مَنْ بَعَثْتَ مِنْ اَنْبِيآئِكَ
فرشتگان و ساكنين آسمانها و حاملين عرشت را و پيمبران
وَ رُسُلِكَ، وَاَنْشَاْتَ مِنْ اَصْنافِ خَلْقِكَ، اَنّى اَشْهَدُ اَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،
و رسولانت را كه برانگيختى و انواع موجودات بىحسابى را كه آفريدى (همه را گواه گيرم) كه من گواهى دهم تويى خدايى كه
وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ وَ لا عَديلَ، وَ لا خُلْفَ لِقَوْلِكَ وَ لا تَبْديلَ، وَ اَنَّ مُحَمَّداً
معبودى جز تو نيست و يگانهاى كه شريك و همتا ندارى و خلاف و تغيير و تبديلى در گفتار تو نيست و گواهى دهم كه محمد
صَلَّىاللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، اَدّى ما حَمَّلْتَهُ اِلَىالعِبادِ، وَجاهَدَ فِىاللَّهِ
صلى الله عليه و آله بنده و رسول تو است كه بدانچه مأمورش كرده بودى به بندگانت رساند و درباره
عَزَّوَجَلَحَقَّ الْجِهادِ، وَ اَنَّهُ بَشَّرَ بِما هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوابِ، وَ اَنْذَرَ بِما هُوَ صِدْقٌ
خداى عزوجل آنطور كه بايد كوشش كرد و بدان پاداش نيكى كه حق و درست بود مژده داد و بدان عقابى كه راست بود
مِنَ الْعِقابِ، اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلى دينِكَ ما اَحْيَيْتَنى، وَ لا تُزِغْ قَلْبى بَعْدَ
بيم داد خدايا تا مرا زنده نگاهدارى بر دين خويش ثابتم گردان و دلم را پس از آنكه
اِذْ هَدَيْتَنى، وَ هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَهً اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ، صَلِّ عَلىمُحَمَّدٍ
راهنماييم كردهاى منحرف مساز و به من از نزد خود رحمتى بخشاى كه همانا تويى بخشايشگر درود فرست بر محمد
وَعَلى آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنى مِنْ اَتْباعِهِ وَ شيعَتِهِ، وَ احْشُرْنىفى زُمْرَتِهِ،
و بر آلش و مرا از پيروان و شيعيانش قرار ده و در گروه وى محشورم كن و موفقم دار
وَوَفِّقْنى لِأَدآءِ فَرْضِ الْجُمُعاتِ وَ ما اَوْجَبْتَ عَلَىَّ فيها مِنَ الطَّاعاتِ
براى اداء فرائض جمعهها و طاعاتى كه در آنها بر من واجب كردى و عطاهايى
وَقَسَمْتَ لِأَهْلِها مِنَ الْعَطآءِ فى يَوْمِ الْجَزآءِ، اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ.
كه در روز جزا به اهل آن (طاعات و جمعهها) قست كردهاى كه همانا تويى مقتدر فرزانه
شيخ عباس قمي - مفاتيح الجنان