در كتاب كافي از نوح بن شعيب و محمد بن الحسن روايت شده است كه ابن ابي العوجاء از هشام بن حكم پرسيد مگر خدا حكيم نيست؟
هشام گفت: بله، خداوند احكم الحاكمين است.ابن ابي العوجاء گفت: به من خبر ده از آيه:
«فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُوا فَواحِدَهً»[1]
«ازدواج كنيد با آنچه كه خوش آيد شما را از زنان دو و سه و چهار و اگر بترسيدكه عدالت را پيشه خود نكنيد پس يكي را به ازدواج خود در آوريد».
مگر اين حكم قرآن نيست؟
هشام گفت: بله، ابن ابي العوجاء گفت: پس به من خبر ده از آيه:
«وَ لَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَينَ النِّساءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ فَلا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيلِ فَتَذَرُوها كَالْمُعَلَّقَهِ»[2]
«و هرگز نمي‌توانيد بين زنانتان عدالت را رعايت نماييد اگر چه بسيار علاقه به رعايت اعتدال علاقه داشته باشيد...»
كدام حكيم به اين گونه سخن مي‌گويد؟
هشام جوابي نداشت. از همين رو به مدينه نزد حضرت صادق ـ عليه السّلام ـ آمد و ماجراي خود را باز گفت.
حضرت فرمود: اينكه خدا مي‌فرمايد: «فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ...»
مقصود عدالت در نفقه خرج زن است و اينكه مي‌فرمايد: «وَ لَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا...»
مقصودعدالت در محبت است. چون هشام اين جواب را به ابن ابي العوجاء رسانيد، وي گفت: به خدا اين جواب از خودت نيست.
[1] . نساء، 3. [2] . نساء، 129. الكافي، ج 5