جواد محدثي
علي اصغر يكي از فرزندان امام حسين (ع) است كه شير خوار بود و از تشنگي، روز عاشورا بي تاب شده بود. امام (ع)، خطاب به دشمن فرمود: از ياران و فرزندانم، كسي جز اين كودك نمانده است. نميبينيد كه چگونه از تشنگي بي تاب است؟
در «نفس المهموم»آمده است كه فرمود: «ان لم ترحموني فارحموا هذا الطفل» در حال گفتگو بود كه تيري از كمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علي اصغر را دريد. امام حسين (ع) خون گلوي او را گرفت و به آسمان پاشيد.[1] در كتابهاي مقتل، هم از «علي اصغر» ياد شده،هم از طفل رضيع (كودك شيرخوار) و در اينكه دو كودك بوده يا هر دو يكي است، اختلاف است.
در زيارت ناحيه مقدسه، درباره اين كودك شهيد آمده است:
«السلام علي عبد الله بن الحسين، الطفل الرضيع، المرمي الصريع، المشحط دما، المصعد دمه في السماء،المذبوح بالسهم في حجر ابيه،لعن الله راميه حرمله بن كاهل الأسدي».[2]
و در يكي از زيارتنامههاي عاشورا آمده است: «و علي ولدك علي الأصغر الذي فجعت به» از اين كودك، با عنوانهاي شيرخواره، ششماهه، باب الحوايج،طفل رضيع و... ياد ميشود و قنداقه و گهواره از مفاهيمي است كه در ارتباط با او آورده ميشود.
«علي اصغر، يعني درخشانترين چهره كربلا،بزرگترين سند مظلوميت و معتبرترين زاويه شهادت...چشم تاريخ، هيچ وزنهاي را در تاريخ شهادت، به چنين سنگيني نديده است.»[3]
علي اصغر را «باب الحوائج» ميدانند، گرچه طفل رضيع و كودك كوچك است، اما مقامش نزد خدا والاست.
[1] . معالي السبطين، ج 1، ص 423. [2] . بحار الأنوار، ج 45، ص 66. [3] . اولين دانشگاه و آخرين پيامبر، شهيد پاك نژاد، ج 2، ص 42.