واژة اپوزيسيون OPPOSITION در لغت به مفهوم مقابله، ضديت و همچنين همگرايي به كار رفته است كه اسم فاعل آن تحت عنوان اپوزيتور ـ Oppositor و به مفهوم ضد و مخالف و نيز داراي يك هدف مشترك استعمال مي‌شود.
در اصطلاح اين واژه به پروسه‌اي اطلاق مي‌شود كه فرد يا گروهي مشخص و با اهدافي واحد براي نشان دادن ضديت و مخالفت با گروه رقيب و مقابله با آن، به نوعي همگرايي و اتحاد دست مي‌زنند تا از اين طريق با برنامه‌ها يا عقايد گروه و مجموعه مقابل به مخالفت برخيزند و براي تحقق اهدف خويش تلاش نمايند به عنوان نمونه مي‌توان به همگرايي گروهي از نمايندگان و وكلاء مردم از مجلس شورا اشاره كرد كه با تشكيل مجموعه‌اي تحت اين عنوان (اپوزيسيون) براي تحقق اهداف مشتركي گام برمي‌دارند.
در خصوص واژة اولتيماتوم Ultimatum بررسي و ريشه‌يابي آن نشان مي‌دهد كه اين واژه در لغت به مفهوم آخرين پيشنهاد قطعي و اتمام حجت استعمال شده است اين واژه از ريشة اولتيما Ultima و به معاني آخرين، آخري، اخير و گذشته مي‌باشد كه در حالت فعلي تحت عنوان اولتيمار Ultimar به معناي به انجام رساندن و خاتمه دادن استعمال شده است. در اصطلاح اين واژه هنگامي به كار مي‌رود كه فرد گروه و يا دولتي در حالت مخاصمه با گروه رقيب بخواهد آخرين پيشنهاد و يا شرايط خويش را بر گروه يا دولت مقابل تحميل نمايد، لذا با نوعي آمريت و تهديد نيز همراه مي‌باشد به عنوان نمونه كاربرد اين واژه را در خصوص دو كشوري كه در آستانه جنگ و مخاصمه رودروي يكديگر قرار مي‌گيرند مي‌توان مشاهده كرد.[1]
[1]. پارسايي، كامروز، فرهنگ دو زبانه فارسي اسپانيايي فارسي، انتشارات دانشگاه علامه طباطبايي، تهران، چاپ اول، 1370.