اول همسايه بعد خانه

امام مجتبي(ع) مي‌گويند:

در دوران كودكي، شبي بيدار ماندم و به نظاره‌ مادرم زهرا(س) در حالي كه مشغول نماز شب بود، گذراندم.

پس از آنكه نمازش به پايان رسيد متوجه شدم كه در دعاهايش يك‌يك مسلمين را نام مي‌برد و آنها را دعا مي‌كند، خواستم بدانم كه درباره‌ي خودش چگونه دعا مي‌كند.

اما با كمال تعجب ديدم كه براي خود دعا نكرد.

فردا از او سؤال كردم: چرا براي همه دعا كردي، اما براي خودت دعا نكردي؟

فرمود: يا بُنَي! الجار ثم الدار.

پسرم! اول همسايه بعد خانه! [1]

[1] شهيد مرتضي مطهري،پيرامون انقلاب اسلامي، ص 62