پس از پيروزي ايران در عمليات خيبر در سال 1362، « بنياد هريتيج آمريكا» طرحي را مبني بر از بين بردن «اصل اميد» به ريگان رئيس جمهور آن كشور ارائه كرد، اين سياست به منزله تشديد فشار به ايران و نا اميد كردن از دست يابي به پيروزي در جنگ بود اين سياست بر چند اصل استوار بود كه يكي از اصول آن اجراي عمليات استانچ با هدف جلوگيري از فروش سلاح به ايران بود اين عمليات از پائيز 1983 به فرماندهي ويليام اشنايدر دستيار امور خارجه آمريكا در مسائل امنيتي شروع شد، به اين ترتيب كه آمريكائيها با جمع آوري اطلاعات در مورد خريد سلاح و وسائل نظامي توسط ايران، از طريق دولت يا واسطهها و يا بازار سياه، بلافاصله وارد عمل ميشدند و به كشور فروشنده تذكر ميدادند و يا بعضاً اقدام به دست گيري فروشنده و واسطه و يا خريدار ميكردند اين اقدام آمريكائيها چند نتيجه به دنبال داشت:
1. مسير دست يابي ايران به سلاح طولانيتر ميشد.
2. سلاحها با قيمت بالاتر خريداري ميشدند، ضمن اينكه برخي از اين وسائل از رده خارج بوده و فاقد كيفيت لازم بودند.
اجراي اين عمليات محدوديتهاي قانوني براي فروش سلاح به ايران كه قبلاً در تمام دنيا به اجرا در آمده بود، فروشندگان بين المللي اسلحه را بيش از گذشته، به بازار خريد اسلحه از طرف عراق جذب نمود.
انجام عملياتهاي مكرر رزمندگان در طول سالهاي نبرد با حداقل امكانات و سلاحها شكست اين اصل را نشان داد و آمريكائيها نا اميدتر از گذشته در تدارك طرحهاي ديگر افتادند.