اصطلاح جنگ ش م ر كه بعدها به ش م هـ تغيير نام داد مربوط به جنگ نويني است كه در آن از سلاحهاي شيميائي ـ ميكربي ـ راديو اكتيويه و هستهاي استفاده ميگردد. اين اصطلاح از زماني در جبهههاي جنگ مورد استفاده قرار گرفت كه ارتش عراق جهت سر پوش نهادن بر شكستهاي خود و تضعيف روحيه رزمندگان اسلام و همچنين جلوگيري از پيشروي نيروهاي اسلام از آن سلاحها خصوصاً جنگ افزارهاي شيميائي و ميكربي استفاده نمود از آن پس واحدهاي مختلفي جهت مقابله با اين نوع سلاحها در يگانهاي رزم تشكيل گرديد و آموزشهاي لازم نيز به رزمندگان داده شد. امروزه در سازمانهاي نظامي به عنوان « رسته جنگ نوين » از آن ياد ميشود.
ارتش عراق در طول هشت سال جنگ بارها به صورت گسترده از انواع مختلف گازهاي شيميائي شامل گاز خردل، اعصاب، سيانيد، فسفري خفه كننده و تهوع آور استفاده نموده كه بيش از نيمي از كل حملات با استفاده از عامل خردل يا نيتروژن موستارد صورت گرفته است يك چهارم ديگر حملات به گاز اعصاب و يك هشتم ديگر به گازهاي سيانيد اختصاص داشته است. اين گازها عموماً توسط هواپيما عليه مواضع و شهرها به كار ميرفته است مجروحين جنگي از اين نوع سلاحها اثرات خود را تا سالها بعد از جنگ بر روح و روان خويش تحمل مينمايند و چه شهداي گران قدري كه پس از سالها جنگ به شهادت رسيده و ميرسند.