در قرآن مجيد در سه مورد به صراحت از حواريون حضرت عيسى(عليه السلام)ياد شده است. در يك جا آمده است:
و ياد كن هنگامى را كه به «حواريون» وحى كردم كه به من و فرستادگانم ايمان آوريد. گفتند: ايمان آورديم و گواه باش كه ما مسلم هستيم.[1]
بعضى از مفسران قرآن با توجه به ارتباط وحيانى حواريون با خداوند، احتمال پيامبر بودن تمام آنان را مطرح كرده اند:
از مجموعه قرائن ذكر شده در آيات كريمه و روايات، استفاده مى شود كه تمامى حواريون مقام نبوت داشته اند.[2]
اگر حواريون پيامبر نبوده باشند، وحى در آيه ى ذكر شده را به «وحى الهامى» تفسير مى كنيم ولى به هر حال دلالت بر مرتبت ويژه ى آنان دارد.[3]
در جاى ديگر از قرآن مجيد به تجديد پيمان حواريون با حضرت عيسى(عليه السلام)، پس از احساس انحرافاتى در ميان بنى اسرائيل، اشاره شده است.[4]
آيه اى از قرآن نيز به تبليغ رسولان اشاره كرده است.[5]
[1]. سوره ى مائده، آيه ى 111. [2]. سيد محمد حسين طباطبايى، الميزان فى تفسير القرآن، ج 3، ص 204، ذيل آيه ى 52 سوره ى آل عمران. [3]. مسيحيت شناسى مقايسه اى، ص 86. [4]. سوره ى آل عمران، آيه ى 52. [5]. سوره ى يس، آيه ى 13 و 14.