آموزهها و آرمانهاي هر فكر و فرهنگ، نشان از پويايي، پايندگي و بالندگي آن دارد. نگاه همه سوية يك مكتب، به تمامي جلوههاي وجودي انسان و نيازهاي گوناگون امروز و فرداي او، پديد آورندة باورهايي ناب، روشنگر و جاودان خواهد بود.
آموزههاي آسماني اسلام در سه صحيفة زرّين عرضه ميشود؛ نخست در عرصة «بينش و نگرش» تمامي پيروان خود را با دو بال «عشق و عاطفه» و «عقل و انديشه» به اوج ارزشهاي انساني الهي ميرساند و سپس در صحنة «پذيرش و گرايش»، برترين معيار را شايسته سالاري يعني، «بهترين گفتار و رفتار» معرفي ميكند. از اين رو «حكمت» و «موعظة حسنه»، راه رويش و رشد و شكوفايي انسانها دانسته شده و در پي آن، «اعمال صالح» را برترين نماد محبوبيت آنان نزد پروردگار سبحان ميشمرد:
«ادْعُ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَن؛[1]
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا؛[2]
با اين سه ركن بنيادين، دين اسلام، دين حنيف[4] (برخاسته از فطرت الهي)، قيّم[5] (استوار و پا برجا) و حق[6] (ماندني و جاودان) گرديده است.
[1] . نحل / 125. [2] . مريم / 96. [3] . ترجمة منظوم قرآن مجيد، ص 281 و 312. [4] . وَ أَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً (يونس / 105). [5] . فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ (روم / 43). [6] . هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ (توبه / 33).