«بسم الله الرّحمن الرّحيم»
در ابتدا براي روشن شدن احكام توبه مسئله‌اي از تحريرالوسيلة حضرت امام ـ رحمة الله عليه ـ و يك استفتاء از آن بزرگوار را مي‌آوريم و سپس به توضيح بيشتر آن مي‌پردازيم.
«مِن الواجِباتِ التَوبَةُ مِن الذَّنبِ، فلَو اِرتَكَبَ حَراماً اَوْ تَرَكَ واجِباً تَجِبُ التُوبَةُ فوراً و مَعَ عَدَمِ ظُهُورِها مِنْهُ اَمْرُهُ بِها وَ كَذا لَوْ شُكَّ في تُوبَتِهِ»[1]
توبه از گناه از واجبات است، پس اگر (كسي) مرتكب حرامي شد يا واجبي را ترك كرد، واجب است فوراً توبه كند و اگر توبه از او ظاهر نشد، بر ديگران واجب است او را امر به توبه كنند. و همچنين است اگر در انجام توبه‌اش، شك و ترديد باشد.
استفتاء از حضرت امام «رحمة الله عليه»:
آيا كسي مي‌تواند به بهانة آنكه ممكن است گناه بزرگتري را مرتكب شود، گناه كوچكتري را انجام دهد؟
گناه هر چه باشد چون مخالف فرمان خداست، بزرگ است و ارتكاب آن به هيچ وجه جايز نيست و توبه از آن واجب فوري است.[2]
اكنون با توجّه به اين مسئله و پاسخ استفتاء، بطور گسترده به پاسخ پرسشهاي آغاز فصل مي‌پردازيم.
[1] . تحريرالوسيله حضرت امام، كتاب الامر بالمعروف و النّهي عن المنكر، القول في شرائط وجوبهما، الشرط الثالث، مسئله 5. [2] . رسالة نوين جلد 3، مسائل خانواده، صفحه 218.