ابان بن تغلب گويد: به امام صادق ـ عليه السلام ـ عرض كردم يابن رسول‌الله چرا زهرا، زهرا ناميده شد؟
در جواب فرمود: زيرا روزانه سه مرتبه براي اميرالمؤمنين ـ عليه السلام ـ مي‌درخشيد.
نور چهره زهرا بهنگام نماز صبح مي‌درخشيد و مردم در بستر خود آرميده بودند. شعاع اين نور به خانه‌هاي آنها در مدينه مي‌رسيد و منازل آنها رو روشن مي‌كرد. مردم تعجب مي‌كردند و به خدمت رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ مي‌رسيدند و از نوري كه ديده بودند سؤال مي‌كردند. پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ آنها را به منزل فاطمه ـ سلام الله عليها ـ مي‌فرستاد. آنها مي‌آمدند و او را در محراب نماز مي‌ديدند كه نور از چهره‌اش بلند است. آنگاه مي‌فهميدند آنچه را ديده بودند نور فاطمه ـ سلام الله عليها ـ بوده است. اين درخشش بهنگام ظهر و مغرب نيز صورت مي‌گرفت.[1]
[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 11.