روزي حضرت رسول ـ صلّي الله عليه و آله ـ با اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ نشسته بودند و با يكديگر خرما مي‌خوردند، هر خرما كه آن حضرت مي‌خورد به دور از چشم حضرت امير ـ عليه السّلام ـ دانه آن را نزد او مي‌گذارد. وقتي خرماها تمام شد هسته‌هاي او بيشتر شده بود و در نزد آن حضرت هيچ هسته‌اي نبود.
پس پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ به شوخي فرمود: هركس هسته خرماي بيشتري نزد او جمع شده باشد پرخور است.
حضرت امير ـ عليه السّلام‌ـ در جواب گفت: هر كه خرما را با هسته خورده باشد پرخور است![1]
[1] . لطائف الطوايف، ص 9.