رسول خدا (صلى الله عليه آله و سلم) فرمود: هرگاه دو نفر مسلمان به نا حق شمشير به روى هم كشيدند و يكى از آن دو در اين ميان كشته شد، هر دو اهل جهنم خواهند بود.
يكى از حاضران پرسيد: مقتول چرا اهل جهنم مىشود؟
آن حضرت در پاسخ فرمود: لانه اراد قتلا(89)؛
زيرا مقتول نيز اراده. نيت كشتن طرف مقابل را كرده بود.
منتها به مردانش نرسيد و خودش كشته شد.
نيز فرمود: من اعان على قتل مومن بشطر كلمه لقى الله يوم القيامه مكتوبا بين عييه آيس من رحمه الله(90)؛
كسى را كه قاتل را در مورد كشتن مومنى - گرچه به يك كلمه - كمك كند خدا را در روز قيامت ملاقات مىكند در حالى كه در پيشانى او نوشته شده: اين شخص از رحمت خدا مأيوس است.
نيز فرمود: قتل المومن اعظم عندالله من زوال الدنيا(91)؛
بزرگى خسارت قتل مومن در پيشگاه خدا بيشتر از نابودى همه دنياست.
امام باقر (عليه السلام) فرمود:
من قتل مومنا متعمدا اثبت الله على قاتله جميع الذنوب(92)؛
كسى كه از روى عمد (و بدون مجوز) مؤمنى را بكشد، خداوند همه گناهان را براى او (قاتل) ثبت مىكند.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
وادفى جهنم لو قتل الناس جميعا كان فيه، و لو قتل نفسا واحده كان فيه(93).
در دوزخ درهاى است كه اگر هر كسى همه انسانها را بكشد در آن دره قرار مىگيرد، و هرگاه او يك نفر را نيز بكشد در آن واقع مىشود.
ابو سعيد خدرى نقل مىكند: به رسول خدا (صلى الله عليه آله و سلم) خبر دادند كه يكى از مسلمانان كشته شده، ولى معلوم نيست كه قاتلش كيست؟ پيامبر در حالى كه خشمگين بود مردم را به مسجد فرا خواند و بر فراز منبر رفت و پس از حمد و ثناى الهى فرمود:
مسلمانى كشته مىشود و كسى از قاتل او خبر ندارد! سوگند به خداوندى كه جانم در اختيار اوست.
هرگاه اهل آسمانها و زمين براى كشتن يك نفر مؤمن اتفاق كنند، يا به آن راضى شوند، خداوند همه آنها را وارد آتش دوزخ گرداند! سوگند به خدا! هر شخصى از روى ظلم تازيانهاى به كسى بزند، در روز قيامت در ميان آتش دوزخ مثل آن تازيانه را به آن مىزنند(94)...!