از: مهري ماهوتي
بچهها سلام! اميدوارم كه حال شما، خوبِ خوب باشد.
ايام جشن شكوفههاي بر همة شما خوبان و نونهالان مبارك باد.
از اين كه به دنياي جديد، دنياي بزرگ‌ترها و به مرحلة تكليف رسيدهايد، بسيار خوشحاليم و به شما از صميم دل تبريك و تهنيت ميگوييم.
خداوند مهربان و زيبا كه از پدرها و مادرها بسيار مهربانتر است، شما را پذيرفته و از هماكنون مهمان ويژة خداونديد. عجب ميزباني و چه مهمانهاي نازنيني!
اين روزها فرشتگان آسماني هر روز و شب در حال رفت و آمد از زمين به سوي آسمان و از آسمان به سوي زمينند. پيام تبريك و شادي ميآورند و اسم شما را در مدرسة اسلام مينويسند.
خداي مهربان آن قدر شما را دوست دارد كه كارهاي نيك و خوبتان را چند برابر پاداش و ثواب ميدهد و بر عكس كارهاي بد و زشت شما را ميبخشد و ناديده ميگيرد؛ به شرطي كه زود توبه كنيد و ديگر به سراغ آن گناهان نرويد؛ زيرا او «خداوند بخشندة مهربان» است. خداي عزيزي كه همه چيز را براي ما انسان‌ها خلق كرده است و ما را براي رسيدن به خودش.
همة ستارگان، آسمان‌ها، زمين، جنگل، دريا، غذاهاي لذيذ و گل‌ها و همه چيز را براي ما آفريده و آن قدر نعمت‌هاي او فراوان است كه اگر بخواهيم آن‌ها را بشماريم هرگز نميتوانيم.[2]
امّا ما را براي خودش آفريد. ما را آفريد تا او را عبادت كنيم و خدايي شويم. سپاسگزاري از نعمت‌هاي او كم‌ترين كاري است كه ما بندگان ميتوانيم انجام دهيم.
در مقابل اين همه لطفها، مهربانيها و نعمتهايي كه خدا به ما داده است، ما هم بايد بندگاني خوب و شايسته براي او باشيم.
هم‌چنان كه سعي ميكنيم فرزنداني خوب و گوش به فرمان براي پدر و مادرمان باشيم، بايد تلاش كنيم دستورات خداي مهربان را به دقت اجرا كنيم تا در روز اعلان نتيجه يعني روز قيامت با نمره زيباي بيست قبول شويم.
سبد سبد گل ياس و سوسن تقديم شما مهمانان خداي بزرگ.
هزاران هزار شاخه گل نرگس و اقاقيا تقديم حضورتان.
دسته دسته گل محمدي نثارتان باد كه خدا شما را پذيرفته است.
دختران گلم يك بار ديگر فرار رسيدن ايام شكوفايي و دنياي قشنگ و زيباي تكليف را به يكايك شما تبريك ميگويم.
در اين مجموعه شما با معناي تكليف و وظايف و شرايط تكليف در قالب كلمات ساده همراه با سرگرمي و معمّا و مسابقه و ... آشنا خواهيد شد.
اميدوارم كه از اين مجموعه خوشتان بيايد و نظرات خود را به نشاني ما بفرستيد.
و السلام محمود جويباري
قم ـ ص ـ پ ـ 457 ـ 37185
[1]1. گلستان سعدي. [2]1. وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها. سورة ابراهيم، آية 34.