دي متيل جيوه

دي متيل جيوه در دماي اتاق مايع است و بوي كمي شيريني دارد . در فشار اتمسفر نقطه جوشش 92 0C است و دانسيته اش (‌چگالي )‌96/2 گرم بر سانتيمتر مكعب است . دي متيل جيوه از نظر شكلي ساختار خطي دارد و شبيه بسياري از سيستمهاي HgX2است . (‌طول پيوند Hg – C برابر 083/2 انگستروم است) دي متيل جيوه يكي از قويترين سموم اعصاب شناخته شده است . اين ماده به راحتي از سد خون – مغز مي گذرد و شايد منجر به تشكيل يك كمپلكس متيل جيوه سيستئين شود . اين تركيب سبب اختلال حسي ،‌فقدان تعادلي و تغيير در حالت رواني ميشود . به طور كلي جيوه يك اسيد نرم است بنابراين با اتمهاي دهنده ي براحتي قطبش پذير در بازهاي نرم پيوند مي شود .اين به يون جيوه تمايل زيادي براي پيوند با گوگرد و ليگاندهاي حاوي اتم گوگرد را مي دهد .

بنابراين هنگامي كه وارد بدن شد به گروههاي تيول آنزيمها حمله مي كند و از عملكرد آنها جلوگيري ميكند. Zeise اولين ليگاند هاي مركاپتان را ساخت و نامشان را بر اساس عبارت لاتين Mercurium captans (‌تسخير كننده و اسيركننده ي جيوه Capturing mercury ) ابداع كرد. سنگ معدن اصلي جيوه سولفور سيماب HgS است . كه از معادن مهمي نظير Almaden در اسپانيا و Idria و Serbia و Monte Amiata در ايتاليا استخراج ميشود. در زمان رومي ها جنايتكاراني كه به كار در معادن جيوه محكوم ميشدند به دليل خاصيت سمي جيوه طول عمر كوتاهي داشتند. در حقيقت به نوعي اين مجازات مرگ براي ايشان بود .Pliny علائم جيوه سمي را در قرن اول ميلادي شرح داد .شنگرف يا سولفورسيماب بعنوان يك دانه ي رنگي و به طور گسترده در جهان باستان به كار ميرفت.