رساله نكاحيه

سيد محمدحسين حسيني طهراني؛ اشراف: موسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی

نسخه متنی -صفحه : 298/ 163
نمايش فراداده

صندلي‌ و جاي‌ پسران‌ را اشغال‌ نموده‌ و آنان‌ را محروم‌ ساختند ، و هم‌ وقت‌ و عمر خود را كه‌ به‌ گفته آقاي‌ منصوري‌ تقريباً ثلث‌ از دانشجويان‌ را شامل‌ مي‌شوند تباه‌ كردند.

امروزه‌ جرّاح‌ قابل‌ و متخصّص‌ زنان‌ در مشهد نداريم‌ [87]. فوراً زائو را سزارين‌ مي‌كنند و عمل‌ را هم‌ خراب‌ انجام‌ ميدهند ، و بواسطه نقصان‌ عمل‌ ، آن‌ زن‌ مسكين‌ كه‌ به‌ كلام‌ اين‌ خانم‌ دكتر اعتماد كرده‌ و خود را تحت‌ اختيار وي‌ سپرده‌ است‌ ، و دچار امراض‌ غير قابل‌ علاج‌ شده‌ است‌ ؛ پيوسته‌ بايد متحمّل‌ پي‌آمدهاي‌ نامطلوب‌ آن‌ گردد. بنده‌ شخصاً در مدّت‌ اين‌ پانزده‌ سالي‌كه‌ در أرض‌ أقدس‌ مشهد ساكن‌ و مقيم‌ مي‌باشم‌ نظائر و شواهدي‌ از مبتلايان‌ عيني‌ را كه‌ اينك‌ در برابر چشمان‌ دارم‌ ، بسيار سراغ‌ دارم‌.

امّا با گفتار حضرت‌ علامه‌ فقيدِ علم‌ وفقيدِ اتقان‌ و نظريّه صائب‌ ، كجا چنين‌ زمينه‌هائي‌ پيش‌ مي‌آمد ؟

شما فقط‌ ملاحظه‌ كنيد در همين‌ يك‌ عبارتشان‌ كه‌ جناب‌ محترم‌ صاحب‌ سرمقاله‌ از ايشان‌ نقل‌ كردند:

إنَّ الطَّريقَةَ المَرضِيَّةَ مِنْ حَيَوةِ الْمَرْأَةِ في‌ الإسْلامِ أنْ تَشْتَغِلَ بِتَدْبيرِ اُمورِ الْمَنْزِلِ الدّاخِليَّةِ وَ تَرْبيَةِ الأوْلادِ وَ هَذا وَ إنْ كانَتْ سُنَّةً غَيْرَ مَفْروضَةٍ لَكِنَّ التَّرغيبَ وَ التَّحْريصَ النَّدِبِيَّ... كانَتْ تَحْفَظُ هَذِهِ السُّنَّة‌. [88]