رساله نكاحيه

سيد محمدحسين حسيني طهراني؛ اشراف: موسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی

نسخه متنی -صفحه : 298/ 233
نمايش فراداده

گفتند: به‌ چه‌ علّت‌ ؟! گفتم‌: به‌ علّت‌ اينكه‌ اين‌ اراضي‌ همگي‌ ملك‌ پدر من‌ است‌، و من‌ ملك‌ پدرم‌ را ضايع‌ نمي‌كنم‌ ؛اگربه‌ شما مي‌گفتند: املاك‌ پدرت‌ را تقسيم‌ كن‌، ميكردي‌ ؟! گفت‌: نه‌ ! من‌ گفتم‌: اين‌ اموال‌ همگي‌ موقوفه حضرت‌ امام‌ رضا عليه‌ السّلام‌ است‌، و حضرت‌ امام‌ رضا پدر من‌ مي‌باشد. من‌ چطور در اموالش‌ تصرّف‌ كنم‌ و آنرا تقسيم‌ نمايم‌ ؟! از اين‌ گذشته‌ بطور كلّي‌ تقسيم‌ اراضي‌ بر مصلحت‌ كشور نمي‌باشد ؛ و موجب‌ عمران‌ و آبادي‌ نخواهد شد. شما اين‌ زمينهاي‌ بائر را از مشهد تا شاهرود به‌ من‌ بسپاريد تا با اصول‌ فنّي‌ و حفر چاههاي‌ فنّي‌ آنرا خرّم‌ و سرسبز و كشت‌زاري‌ بنمايم‌ كه‌ موجب‌ عبرت‌ و شگفت‌ همگان‌ گردد و مقدار حاصل‌ از همين‌ سرزمين‌ به‌ مقدار معتنابهي‌، ما را خودكفا مي‌كند و از ارز خارجي‌ بي‌نياز مي‌گرداند.

او جواب‌ مرا نداد. ولي‌ تا هنگاميكه‌ من‌ بر سر كار بودم‌، دست‌ به‌ تقسيم‌ اراضي‌ استان‌ خراسان‌ نزدند. همينكه‌ از استانداري‌ و توليت‌ بكار ديگر اشتغالم‌ دادند شروع‌ به‌ تقسيم‌ اراضي‌ نمودند.»