يكي از ترجمه هاي فارسي قرآن كه پرتيراژترين ترجمه قرآن در كشورهاى پاكستان و هند است ترجمه شاه ولي الله دهلوي (1114- 1176 هـ.ق) با عنوان «فتح الرحمن فى ترجمة القرآن» است.
اين ترجمه يكى از روانترين ترجمههاى كهن پارسى از قرآن كريم است. اگرچه ترجمه تحت اللفظى است اما افزودههاى تفسيرى مانند: شأن نزول آيات و بيان مقصود از برخى مفردات نيز در حاشيه .
و متن آن مشاهده مىشود. همسانى تعبيرات در ترجمه مفردات و جملات مشابه در حد بسيار بالائى مورد توجه مترجم قرار گرفته، به گونهاى كه اين ترجمه را از اين لحاظ به يك نمونه بىبديل در ترجمه كهن تبديل كرده است.[1]
اسلوب و زبان ترجمه ساده و روان است ولى به دليل آنكه اين ترجمه حدوداً دو قرن و نيم انجام گرفته از نثر قديمى برخوردار است.[2]
[1] - محمدرضا انصارى، نقد و بررسى ترجمه شاه ولى الله دهلوى،
ترجمان وحى، شماره 3، ص
[2] - اهتمام ايرانيان به قرآن كريم، ص 144