وي نخست پروانه شمع وجود امام موسي بن جعفر(ع) است. پس از شهادت آن حضرت در زمره ياران امام علي بن موسي الرضا عليه السلام در مي‌آيد و نزد حضرتشان به کسب دانش و تهذيب نفس مي‌پردازد.[1] او از ويژه عالماني است که پرورش شخصيت او مرهون تلاش امام معصوم مي‌باشد و براي همين از هر دو بزرگوار روايت مي‌کند. با همکاري برادرش فضل بن محمد کتابي مي‌نويسد که حسن بن علي بن فضّال از آن روايت مي‌نمايد.[2]
1.
الفهرست، شيخ طوسي، ص 41.
2. اختيار
معرفهالرجال، کشي، ص 554؛ اعيان الشيعه، ج 2، ص 203.
منبع :
غلام حسين صميمي؛مجله كوثر ؛ شماره 67