شيخ طوسي و برقي، ابوبرده ازدي را از اصحاب اميرالمؤمنين عليهالسلام به شمار آوردهاند.(1).
«ابو برده بن عوف» که در جنگ جمل به عنوانِ مخالف، از سپاه امام فاصله گرفته بود، خدمت حضرت علي عليهالسلام آمد و گفت:اي اميرمؤمنان! آيا کشتههاي اطراف طلحه، زبير و عايشه را ديدي؟ به چه دليلي کشته شدند؟ امام عليهالسلام در پاسخ فرمود: «اينها شيعيان و کارگزاران مرا کشتند و دو برادر ربيعه عبدي را همراه جمعي از مسلمانان به شهادت رساندند، به جرم اين که گفته بودند: ما حاضر نيستيم مثل شما پيمانشکني کرده و حيله و غدر به کار بنديم. به همين جرم آنان را به قتل رساندند، سپس از اهل جمل خواستم که قاتلان اين بيگناهان را تحويلم دهند تا قصاص شوند و کتاب خدا - قرآن - بين من و آنان حکم و داور شود، اما آنها حاضر نشدند و قاتلان را تحويل ندادند و به داوري قرآن نيز تن ندادند، سپس از راه جنگ با من وارد شدند، در حالي که هنوز بيعت و پيمانم باخون نزديک به هزار نفر از شيعيانم به گردنشان بود، لذا من نيز با آنان جنگيدم و کشتههايشان به تلافيِ کشتههاي ما است. آيا تو در اين کار شک و ترديد داري؟»
ابوبرده گفت: تا به حال در شک و ترديد بودم، ولي اکنون حق را شناختم و خطاي آنان بر من آشکار شد. اي علي! تو بر هدايت بوده و به حق رسيدهاي.
1- رجال طوسي، ص 63، ش 11؛ رجال برقي، ص 6؛ وقعة
صفّين، ص 4 و 5؛ شرح ابن ابي الحديد، ج 3، ص 5
منبع : سيد اصغر ناظم زاده قمي، اصحاب امام علي، ج 1