نسيم كوی جانان

نسخه متنی
نمايش فراداده
نــسیــم كــوی جــانــان
نــسيــم كــوي جــانــان اســت قــــرآن
شميــم عطــر رحــمان است قرآن
بــــود روشــنــــــگــــــر راه ســــعــادت
چــو خــورشيد فـروزان است قرآن
بــــه گــلـــزارش خـــزان راهــــي ندارد
بــهــاران در بـــهــاران اســت قرآن
صفــــاي بــوستــــان آسمــانـــي است
شكـــوه بــــاد رضـــوان است قرآن
رهــــانــــد از جـــهــــالـــــت آدمــــي را
فــروغ عـلــم و ايــمــان است قرآن
طــــراوت بــخش روح مــومــنــان است
بــه جسـم عارفان جان است قرآن
بـــه صــدق و راســتــي همــتــا نــدارد
رفيــقــي نــيــك پـيمان است قرآن
بــســــوزد خــرمــن شــرك و ريــــــا را
چــو كــوه آتـش افشان است قرآن
نــهان در سينه ها و ســر عشـق است
كــليــد گنــج عــــرفــان است قرآن
بــــود مـعــجــز رســول هــاشــمــي را
كـه در شأنش ثنا خوان است قرآن
طبــيــب دردهـــــاي بــــي دوا اوســت
بــه جــان خسته درمان است قرآن
تــسلــي بــخش دلــهاي غــميـن است
چــراغ شــام حــــرمـان است قرآن
در آن سامان كه سامان نيست كس را
پــنــاه هــــر مسـلمــان است قرآن
بــه حــشر و سنــجش ميــزان اعـــمال
يقين مي دان كه ميزان است قرآن
بــــراتي وصــف قــرآن چـون توان گفت
همــي گــويد كــه قرآن است قرآن