عنایت به آیت الله بروجردی

عنایت به آیت الله بروجردی
آیه الله العظمی بروجردی ـ قدس سره ـ تا آخر عمر در سن 88 سالگی، چشمش خوب می‌دید ونیاز به عینك نداشت و دكترهای متخصص چشم، در تعجب بودند، با توجه به این كه ایشان شب و روز مشغول مطالعه و نوشتن بودند.
راز این امر را روزی آن بزرگوار چنین بیان فرمودند:
من در بروجرد بودم درد چشم سختی داشتم و هر چه معالجه كردم نتیجه نگرفتم، حتی دكترهای بروجرد از معالجه چشم من مأیوس گردیدند. تا این كه ایام عاشورا شد، دستجات سینه زن، طبق معمول به منزل ما می‌آمدند، در حالی كه هیئت عزادار را می‌نگریستم و اشك می‌ریختم، و از ناحیه درد چشم نیز ناراحت بودم، به دلم گویی الهام شد كه كمی از گِلی را كه عزاداران به مناسبت عاشورای حسینی، به سر و صورت مالیده‌اند، بردارم و به چشم بمالم. همین كار را كردم، همان لحظه احساس آرامش نمودم وبه طور كلّی درد چشم، رفع شد و دیگر محتاج عینك نشدم و بعداً هم در چشم خود نور و جلایی دیدم كه خطّ بسیار ریز را می‌دیدم.[1]
[1] . قرنی، علی، منهاج الدموع، ص 206.
توجهات/عبدالرحمن باقر زاده