بیافتند و روزگاری نیاید که بعضی در وجود خارجی رسول خدا، شک کند و یا آنرا همچون داستان «حضرت آدم و حوا»، افسانه حساب کنند که نویسنده «کتاب نقد قرآن» چنین توهم کرده است که داستان «آدم و حوا»، افسانه است آنهم در همین «کتاب نقد قرآن‌اش». اما سهمی هم که اختصاص به ائمه معصومین دارد سهمی نیست که ثروت شخصی آنها، محسوب شود و بعد فوت آنها به «ورثه‌اشان» برسد یعنی سهم دولت اسلامی است که بعد فوت امام قبلی، به «امام و دولت بعدی»، منتقل می‌شود آنهم امامانی که منصوب از طرف خدا و رسول‌اش هستند و نه تنها «عادل»اند بلکه «معصوم» هم هستند رفتار علی بن ابی طالب امام اول مسلمین از اوصیاء رسول خدا، در چهار سال‌ای که اداره حکومت به دست‌اش بود نمونه‌ای از رفتار معصومین در حکومت‌شان است و سعی می‌کرد در زندگی کردن و در معاش، پوشاک و خوراک و منزل همچون «کم درآمدترین مردم» در ایام حکومت‌اش باشد و «امام زمان» هم در زمان «حکومت عدل جهانی‌اش» چنین است گرچه دیگر در زمان مهدی آل محمد، فقیری در جهان نیست اما چگونگی زندگی کردن مهدی آل محمد همچون زندگی «کم درآمدترین انسانها»، در آن زمان است
2- دیگر اینکه - نویسنده «کتاب نقد قرآن»، به «قرآن» و «اسلام»، اشکال کرده که «درآمدهای صنعتی» چه بسا بیش از