مولف کتاب «نقد قرآن»، در اول فصل دوم کتاب «نقد قرآن»اش می‌نویسد:
«دانش غیر دینی در اسلام، ارزشی ندارد از جمله علوم تجربی»
نقد ما بر «نویسنده کتاب نقد قرآن»:
قرآن در آیه‌ای که در سوره بنی اسرائیل آیه 36 می‌فرماید:
{و لا تقف ما لیس لک به علم ان «السمع» و «البصر» و «الفؤاد»، کان عنه مسؤلاً}
دقیقاً وظیفه عملی انسان را دوری از «خرافه و مسائل غیر علمی و غیر قطعی»، دانسته است و اینکه ما، در عمل سعی کنیم بر اساس علم و یقین عمل کنیم نه شک و نه گمان و نه خرافه و نیز در تحصیل علم، «قرآن»، ابتداء به «علوم تجربی» که از طریق حواس پنجگانه به دست می‌آید سفارش می‌کند به اینکه چشم و گوش، نزد خداوند، مسئول هستند قرآن ابتداء می‌گوید «چشم» و «گوش»، پیش خداوند مسئول‌اند و سپس می‌فرماید، «فؤاد» که همان «عقل» و یا «قلب» باشد یعنی در مسائل حسی، حتماً به مشاهده حسی باید توجه کنی و به صرف شنیدن مطالبی از دیگران، اکتفاء نکنی سپس به مسئولیت «فؤاد» که در اینجا از مرکز «تعقل» به «فؤاد» و در جاهایِ دیگر به