دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 119
نمايش فراداده

271 . المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از ابو موسى اشعرى ـ : پيامبر خدا فرمود : «هرگز ايمان نخواهيد آورد ، مگر آن كه يكديگر را دوست بداريد . آيا شما را به چيزى كه بر اساس آن يكديگر را دوست بداريد ، راهنمايى كنم ؟» .

گفتند : آرى ، اى پيامبر خدا !

فرمود : «ميان خودتان سلام كردن را رواج دهيد ، تا يكديگر را دوست بداريد . سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، وارد بهشت نخواهيد شد ، تا به يكديگر مهربانى كنيد» .

گفتند : اى پيامبر خدا! همه ما مهربان‏هستيم .

فرمود: «مقصود، مهربانى شخص شما [به كسانى خاص] نيست ؛ بلكه مهربانى به همگان است ، مهربانى به همگان!» .

ك ـ نرمى سخن

272 . امام على عليه‏السلام : هركه سخنش نرم شود ، دوستى‏اش [بر ديگران] لازم مى‏گردد .

273 . امام على عليه‏السلام : زبانت را به نرم‏گويى و سلام‏دادن [ به همه] ، عادت بده ، تا دوستانت فراوان شوند و دشمنانت اندك گردند .

274 . امام على عليه‏السلام : هركه زبانش شيرين شود ، برادرانش فراوان مى‏گردند .

275 . امام سجاد عليه‏السلام : گفتار نيك ، دارايى را افزون مى‏كند ، روزى را فراوان مى‏سازد ، مرگ را به تأخير مى‏اندازد ، [انسان را] محبوب خانواده مى‏كند و [او را ]به بهشت ، وارد مى‏سازد .