دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 129
نمايش فراداده

304 . امام على عليه‏السلام : با ملايمت ، دوستى پايدار مى‏گردد .

305 . امام على عليه‏السلام : ملايم باش ؛ زيرا هركه ملايم باشد ، همواره از دوستى كسانش برخوردار مى‏شود .

306 . امام على عليه‏السلام : هركه ملايمت پيشه كند ، همواره از دوستى كسانش برخوردار مى‏شود .

307 . امام على عليه‏السلام : برادران در ميان خود به سه چيز نيازمندند كه اگر آنها را به كار گيرند [دوستى‏شان پايدار مى‏شود]وگرنه از يكديگر جدا مى‏شوند و با يكديگر دشمنى مى‏كنند . اين سه عبارت است از : انصاف ، مهربانى به‏يكديگر و كنار گذاشتن حسادت.

نكته

موجبات بقاى دوستى ، منحصر به آنچه در اين باب آمده نيست ؛ بلكه همه امورى كه تحت عنوان «اسباب دوستى» قبلاً ذكر شد و همه مواردى كه در عناوين 3 / 7 و 3 / 8 از اين فصل خواهد آمد ، نيز اسباب بقاى دوستى هستند . به سخن ديگر ، علل پيدايش دوستى ، علل دوام آن نيز هستند . بنابراين ، مواردى كه در اين باب به عنوان موجبات بقاى دوستى مورد تأكيد قرار گرفته‏اند ، مهم‏ترين علل بقاى دوستى محسوب مى‏شوند .

ر . ك : ص 209 (اعلام دوستى)؛ ص 701 (بقاى دوستى تا روز قيامت) .

3 / 7

آنچه دوستى را خالص مى‏كند

308 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : سه چيز ، دوستى را خالص مى‏سازد : هديه كردن عيب‏هاى يكديگر [و بيان آنها، براى حل مشكل] ؛ در غيبت دوست ، پاس خاطرِ او را داشتن و بدگويى نكردن ؛ و يارى رساندن در سختى .

309 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : سه چيز ، دوستى برادرت را برايت خالص و يكرنگ مى‏كند : هرگاه او را ببينى ، به او سلام كنى ؛ در مجلس ، جا برايش بگشايى ؛ و او را با محبوب‏ترينْ نام‏هايش بخوانى .