دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 147
نمايش فراداده

ع ـ دست انداختن

361 . امام صادق عليه‏السلام : شخص متكبّر ، نبايد اميد نيك‏ستايى را از ديگران داشته باشد ... ؛ همچنين كسى كه مردم را دست مى‏اندازد ، نبايد انتظار دوستى راستين داشته باشد .

ف ـ گناه

362 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست ، هرگز دو دوست از يكديگر جدا نشده‏اند ، مگر بر اثر گناهى كه از يكى از آنان سر زده است .

ص ـ پيروى از سخن‏چين

363 . امام على عليه‏السلام : هركه از سخن‏چين پيروى كند ، دوست را از دست مى‏دهد .

ق ـ سرزنش بسيار

364 . امام على عليه‏السلام : سرزنش بسيار ، دل‏ها را كينه‏ور مى‏كند و ياران را مى‏پراكند .

ر ـ جويا نشدن حال

365 . امام على عليه‏السلام : جويا نشدن حال دوست ، به جدايى مى‏انجامد .

366 . امام على عليه‏السلام : هركه جوياى حال دوستش نشود ، دوستش را از دست داده است.

367 . امام على عليه‏السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :

فضل و كمال ، از بزرگوارى سرشت است /

و منّت گذاشتن ، نيكوكارى را تباه مى‏كند .

جويا نشدن حال دوست /

به جدايى فرا مى‏خواند .