دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 187
نمايش فراداده

484 . امام على عليه‏السلام : دوستِ راستين ، از دوستى‏اش بازنمى‏گردد ، اگر چه به او جفا شود .

485 . امام على عليه‏السلام : هركه تو را به عيبت بينا گردانَد و در نبودنت حافظ [آبرو و راز ]تو باشد ، او همان دوست [حقيقى ]است ، پس او را نگه‏دار .

486 . امام على عليه‏السلام : دوست ، كسى است كه از ستم و تجاوزگرى بازدارد و بر انجام دادن خوبى و نيكويى يارى كند .

487 . امام على عليه‏السلام : برادرِ راستينت ، كسى است كه با جان خود ، تو را حفظ كند و تو را بر مال ، فرزند و همسر خود ، مقدّم دارد .

488 . امام على عليه‏السلام : دوستت ، كسى است كه تو را [از بدى‏ها ]بازدارد و دشمنت ، آن كسى است كه تو را [به سوى بدى‏ها ]برانگيزد .

489 . امام على عليه‏السلام : هركه به [نيازهاى] تو توجّه كند ، دوست توست .

490 . امام على عليه‏السلام : برادر حقيقى تو كسى است كه لغزشت را ببخشد، نيازت را برطرف سازد ، عذرت را بپذيرد ، زشتى‏ات را بپوشاند ، ترست را بزدايد و آرزويت را برآورد .

491 . امام على عليه‏السلامـ در شعر منسوب به ايشان ـ :

* برادرت، كسى است كه چون گرفتارى روزگارْ رنجورت ساخت

* در برابر درد دل‏هايت خاموش نمى‏ماند [و به يارى‏ات مى‏شتابد] .

* كسى كه چون دچار مشكلات شدى

* همواره سرزنشگرانه توبيخت مى‏كند ، برادرت نيست .