دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 215
نمايش فراداده

555 . امام على عليه‏السلام : در دوستِ بخيل ، خيرى نيست .

556 . امام على عليه‏السلام : بخل ، دشمنى به بار مى‏آورد .

557 . امام على عليه‏السلام : از آراستگى به بُخل بپرهيز ؛ زيرا تو را نزد آشنا و نزديك ، خوار و نزد خويشان دشمن مى‏سازد .

558 . امام على عليه‏السلام : بُخل ، همنشين خود را خوار مى‏كند و دورى جوينده از خود را ارجمند مى‏سازد .

559 . امام على عليه‏السلام ـ در حكمت‏هاى منسوب به ايشان ـ : كسى دوست شخص بخيل است كه او را نيازموده است .

560 . امام على عليه‏السلام : از بخل بپرهيزيد ؛ زيرا بيگانهْ بخيل را دشمن مى‏دارد و خويشاوند از او مى‏گريزد .

ر . ك : ص 151 (تنگ چشمى) .

ه ـ اعتماد مطلق

561 . امام صادق عليه‏السلام : به برادرت اعتماد مطلق 1 نداشته باش ؛ زيرا زمين خوردن بر اثر اعتماد [به همه گفته‏ها و كرده‏هاى دوست] ، قابل جبران نيست .

و ـ آزردن

562 . كنز العمّال ـ به نقل از اَنَس ـ : پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هرگاه شبانه براى قرائت [قرآن ]برمى‏خاست ، آيات را بسيار آهسته تلاوت مى‏كرد .

پرسيدند : اى پيامبر خدا! صدايت را به قرآن خواندن ، بلند نمى‏كنى ؟

فرمود : «خوش ندارم رفيقم و خانواده‏ام را بيازارم» .

يعنى آسيب و بدى كه از دلشادى فراوان پديد مى‏آيد ، بى درمان است .