ط ـ گناه كردن براى دوست

567 . امام على عليه‏السلام : مؤمن ، بر آن كه با او دشمنى مى‏ورزد ، ستم نمى‏كند و به خاطرِ آن كه دوستش دارد ، دست به گناه نمى‏زند .

ى ـ آشكار كردن هر راز

568 . امام على عليه‏السلام : اگر به دوستت اعتماد كردى ، پاره‏اى از مسائل خود را از او نگه دار و از رازت چيزى را همچنان نزد خود حفظ كن . شايد كه روزگارى به خاطر آن (آشكار كردن همه رازهايت) پشيمان شوى .

569 . امام على عليه‏السلام : همه دوستى را نثار دوستت كن ؛ امّا همه اعتمادت را نثارش مكن . از جان و مالت در راهش بگذر و با او همدردى كن ؛ امّا همه رازهايت را با او در ميان مگذار. بدين‏ترتيب ، هم حقّ حكمت را به تمامى ادا كرده‏اى و هم حقوق دوستى را به جا آورده‏اى .

ك ـ نثار كردن نا به جاى دوستى

570 . امام على عليه‏السلام : دوستى‏ات را ، اگر جايگاهى [برايش ]نيافتى ، نثار مكن .

571 . امام صادق عليه‏السلام : هركه دوستى‏اش را نا به جا به كار گيرد ، خود را در معرض جدايى قرار داده است .

ل ـ انصاف خواهى

572 . امام صادق عليه‏السلام : انصاف‏خواهى از برادران ، از انصافْ به دور است .