دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 223
نمايش فراداده

578 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : بر مؤمن ، حرام است كه به مؤمنى ديگر ستم كند ، يا او را واگذارد ، يا غيبتِ او را بكند و يا او را يكسره براند .

579 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مسلمان ، برادرِ مسلمان است ؛ نه به او ستم مى‏كند و نه او را تسليم [مشكلات ]مى‏نمايد .

580 . امام على عليه‏السلام : بزرگ ، كسى است كه سنگينى [مشكلات زندگىِ] برادرانش را بر دوش كشد و با همسايگانش نيك همسايه‏دارى كند .

581 . امام على عليه‏السلام : با برادرانت نرمى كن ، تندى زبانت را از آنان بازدار و عطا و دِهِش خود را شامل آنان كن .

582 . امام على عليه‏السلام : دشمنى‏ات را با دشمنت آشكار مكن ، با دوست خود ، درشتى منما و عذر را بپذير ـ گرچه دروغين باشد ـ ، و پاسخگويى را ـ گرچه به سودت باشد ـ ، از سر قدرتْ رها كن .

583 . امام على عليه‏السلام : مسلمان ، برادرِ مسلمان است . پس ، از يكديگر عيب مگيريد و يكديگر را تنها مگذاريد ، كه راه‏هاى دين ، يكى است و طريقت‏هايش ميانه است . هر كس در آن گام نهد ، [به مقصد] مى‏رسد و هركس آن را رها كند ، از دين خارج مى‏شود و هركس از آن جدا گردد ، نابود مى‏شود .

584 . امام باقر عليه‏السلام : مؤمن ، برادرِ مؤمن است ؛ به او دشنام نمى‏دهد ، او را محروم نمى‏سازد و به او بدگمان نمى‏شود .