دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 335
نمايش فراداده

853 . امام جواد عليه‏السلام : امّا اين دنياست كه ما از آن بهره گيرانيم ؛ ليكن هركه علاقه‏اش ، همان علاقه دوستش باشد و به دين او گرايد ، هرجا كه باشد ، همراه او خواهد بود و آخرت ، سراى ماندن است .

ب ـ محشور گرديدنِ دوستدارانِ اهل بيت با آنان

854 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : به خدا سوگند ، اگر سنگى ما را دوست بدارد ، خداوند ، او را نيز [در روز قيامت ،] با ما گرد خواهد آورد .

855 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هركه ما را دوست بدارد ، در روز قيامت ، همراه ما خواهد بود ، و اگر شخصى سنگى را دوست بدارد ، خداوند ، او را با آن ، گرد خواهد آورد .

856 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : اى ابودجانه! آيا نمى‏دانى هركه ما را دوست بدارد و در راه دوستى‏ما آزموده شود [و بلا بيند]، خداوند او را كنار ما ساكن‏خواهد ساخت». سپس حضرت اين آيه را برخواند : «در جايگاهى راست ، نزد فرمانروايى توانا» .

857 . سنن أبى داوود ـ به نقل از ابوذر ، در گفتگو با پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ : «اى پيامبر خدا ! كسى مردمى را دوست دارد ؛ امّا نمى‏تواند كارهايى همچون آنان انجام دهد .

فرمود : «تو اى ابوذر ، همراه كسى هستى كه دوستش مى‏دارى» .

ابوذر گفت : «من خدا و پيامبرش را دوست مى‏دارم» .

فرمود : «پس تو همراه آنانى كه دوستشان مى‏دارى» .

[راوى] گفت : ابوذر گفته خود را تكرار كرد و پيامبر خدا نيز پاسخ خود را باز گفت .