954 . امام على عليهالسلام : خداوند متعال را براى دوستانش شرابى است كه هرگاه بنوشند، مست شوند و چون مست شوند ، به طرب در آيند و چون به طرب در آيند ، شيرين گردند و چون شيرين گردند ، ذوب شوند و چون ذوب شوند ، خالص شوند و چون خالص شوند ، بجويند و چون بجويند ، بيابند و چون بيابند ، برسند و چون برسند ، بپيوندند و چون بپيوندند ، ميانشان و ميان محبوبشان تفاوتى بر جاى نمانَد .
955 . امام سجّاد عليهالسلام ـ در دعايش در ستايش خداى عز و جلـ : خلق را با قدرت خود ، بى هيچ سابقهاى بيافريد و آنان را بر طبق مشيّت خود ، صورت داد . سپس آنان را در راه ارادهاش پيش برد و در راه دوستىاش برانگيخت .
956 . رسول خدا صلىاللهعليهوآله ـ در دعاى جوشن كبير ـ : اى آن كه نهايت خواسته خواستاران است ! اى آن كه منتهاى همّت عارفان است! و اى آن كه منتهاى جستن جويندگان است !
957 . امام على عليهالسلام ـ در وصف ملائكه ـ : آنگاه خداوند سبحان ، براى جاى دادن در آسمانهايش و آباد كردن بخش برين ملكوتش ، آفريدگانى نوپديد از ملائكهاش بيافريد . . . اشتغال به عبادتش ، آنان را از هر چيز ديگر بازداشته است و حقايق ايمان ، آنان را به معرفت پروردگارشان پيوند داده است و يقين به او ، آنان را از ديگران بريده و شيفته او ساخته است و خواستههايشان از آنچه نزد اوست ، به آنچه نزد ديگرى است ،
درنمىگذرد . آنان ، شيرينى معرفتش را چشيده و از جام لبريز محبّتش نوشيدهاند .