اسلام كه دينِ همه انبياى راستين و برنامه تكامل انسان است ، ريشه در محبّت خدا دارد . امام على عليهالسلام در اين باره مىفرمايد :
إنَّ هذَا الإِسلامَ دينُ اللّهِ الَّذِي اصطَفاهُ لِنَفسِهِ . . . وأقامَ دَعائِمَهُ عَلى مَحَبَّتِهِ . 1
اين اسلام ، دين خداوند است كه آن را براى خود برگزيده است و ستونهايش را بر محبّت خويش استوار ساختهاست .
اين ، بدان معناست كه خدا دوستى ، اصلىترين پايههاى سازندگى فردى و اجتماعى و تكامل مادّى و معنوى انسان است و همه آنچه انبياى الهى براى هدايت جامعه بشر آوردهاند ، در صورتى به نتيجه مطلوب مىرسد كه بر اين پايه استوار باشد و انسان تا به كيمياى محبّتِ خدا دست نيابد ، به فلسفه خلقت خود ، دست نخواهد يافت . 2
1 - ر . ك : ص 407 ح 954 . 2 - به تعبير خواجه شمس الدين محمّد حافظ شيرازى : * عاشق شو ار نه روزى، كار جهان سرآيدناخوانده نقش مقصود ، از كارگاه هستى