1247 . امام على عليهالسلام : دو تن هستند كه از دشمنترينِ خلق در نزد خدايند :
آن كه خداوند ، او را به خود وا گذاشته است و در نتيجه ، از راه راست منحرف شده ، شيفته سخنى بدعتآميز گشته و دلبسته روزه و نماز شده است . پس او مايه فريفتگى فريبخوردگان است و از راه هدايتِ پيشينيان خود ، گمراه گشته و گمراه كننده كسى است كه در زمان حياتش و پس از مرگش از او پيروى كند و باركشِ گناهان ديگران و در گروِ گناه خود است.
و ديگرى آن كه جهلى از مردمان جاهل ، گرد آورده و راهى تاريكىهاى فتنه است . مردمنمايان ، او را عالم ناميدهاند ، حال آن كه حتّى يك روز نيز در فضاى علم ، به سلامتْ نزيسته است .
1248 . امام على عليهالسلام : از دشمنترينِ مردم در نزد خداوند متعال ، بندهاى است كه خداوند ، او را به خود وانهاده و او از راه راست ، منحرف شده است و بىراهنما پيش مىرود . اگر براى كِشتِ دنيا خوانده شود ، دست به كار مىشود و اگر براى كِشتِ آخرت خوانده شود ، تنبلى مىكند؛ گويى آنچه انجام داده ، بر او واجب است و آنچه در آن سستى كرده ، از او برداشته شده است .
1249 . امام على عليهالسلام : دشمنترينِ آفريدگان در نزد خداوند ، غيبت كننده است .
1250 . امام على عليهالسلام : منفورترينِ بندگان در نزد خداوند سبحان ، كسى است كه جز در انديشه شكم و شرمگاهش نيست .
1251 . امام على عليهالسلام : دورترين آفريدگانِ از خداوند متعال ، دولتمند بخيل است .
1252 . امام على عليهالسلام : منفورترينِ بندگان در نزد خداوند ، فقيرِ متكبّر ، پيرِ زناكار و عالمِ بدكار است .