دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 656
نمايش فراداده

حديث

1441 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مسلمان ، برادرِ مسلمان است .

1442 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مؤمن ، برادرِ مؤمن است .

1443 . سنن أبى داوود ـ به نقل از سُوَيد بن حَنظله ـ : براى ديدار پيامبر خدا راهى شديم . وائل بن حُجر نيز با ما بود. در راه ، دشمنش او را گرفت و همراهان ما از اين‏كه به سودش سوگند بخورند ، پرهيز مى‏كردند؛ امّا من سوگند خوردم كه وائل ، برادر من است . در نتيجه دشمن ، او را رها كرد و نزد پيامبر خدا آمديم. ايشان را باخبر ساختم كه همراهيان من ، از سوگند خوردن پرهيز كردند؛ امّا من سوگند خوردم كه وائل ، برادرم است .

حضرت فرمود : «راست گفتى . مؤمن ، برادرِ مؤمن است» .

1444 . الكافى ـ به نقل از جابر جُعْفى ـ : برابر امام باقر عليه‏السلامخاكسارانه نشستم و گفتم : فدايت شوم ! گاه بى هيچ حادثه ناخوشايندى يا دليل و پيشامدى ، چنان اندوهگين مى‏شوم كه خانواده و دوستم اثر آن را در چهره‏ام مى‏بينند .

حضرت فرمود : «آرى ، اى جابر ! همين طور است . خداوند عز و جل مؤمنان را از سرشتِ بهشت آفريد و نسيمِ روح خود را در آن دميد . از اين رو ، مؤمن ، برادرِ تنىِ مؤمن است و چون يكى از اين روح‏ها را در يكى از سرزمين‏ها اندوهى برسد ، آن ديگرى نيز اندوهگين خواهد شد ، چون كه هم‏سرشتِ اوست» .