دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 664
نمايش فراداده

1456 . امام على عليه‏السلام : در راه خدا با برادران ، برادرى كن و صالحان را به خاطر صالح بودنشان دوست بدار .

1457 . امام على عليه‏السلام : با برادرىِ خدايى است كه [درخت ]برادرى به بار مى‏نشيند .

1458 . تحف العقول : امام باقر عليه‏السلام فرمود : «هركه در راه خدا و بر اساس ايمان به خدا ، برادرى به دست آورد و براى خشنودى خدا به حقوق برادرى‏اش وفادارى كند ، پرتوى از ايمان ، و امانى از عذاب خدا ، و عزّتى پاينده ، و آوازه‏اى فزاينده ، و حجّتى به دست مى‏آورَد كه روز قيامت ، به كمك آن پيروز شود ؛ زيرا مؤمن نسبت به خداوند عز و جل نه پيوسته است و نه گسسته» .

از ايشان پرسيدند : معناى «نه پيوسته است و نه گسسته ، چيست ؟

فرمود : «به او پيوسته نيست ، تا خودِ او باشد و از او گسسته نيست ، تا از جز او باشد» .

1459 . امام صادق عليه‏السلام : دوستى ، گاه در راه خدا و پيامبرش است و گاه در راه دنياست . پس آنچه در راه خدا و پيامبرش باشد ، پاداش آن بر عهده خداست و آنچه در راه دنيا باشد ، پوچ و بى‏اثر است .

1460 . امام صادق عليه‏السلام ـ به اصحاب خود ـ : از خدا بترسيد و برادرانى نيكوكار باشيد . در راه خدا يكديگر را دوست بداريد ، به يكديگر بپيونديد ، با هم مهربان باشيد ، يكديگر را ببينيد و به ديدار يكديگر برويد و مسئله [امامت] ما را به يكديگر يادآورى كنيد و آن را زنده نگه داريد .