دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 666
نمايش فراداده

1461 . امام صادق عليه‏السلام : دوست داشتن برادران ، از جمله دينِ انسان است .

1462 . امام صادق عليه‏السلام : محبّت انسان به برادرانش ، برايش نزد خداوند، فضيلتى به شمار مى‏رود.

1463 . الكافى ـ به نقل از حَفص بن بَختَرى ـ : نزد امام صادق عليه‏السلام بودم كه مردى بر ايشان وارد شد . حضرت به من فرمود : «دوستش دارى ؟» .

گفتم : آرى .

فرمود : «بايد هم دوستش بدارى كه او برادرت ، شريك دينت و ياورت بر ضد دشمنت است ، حال آن كه روزى‏اش به عهده كسى جز توست» .

2 / 4

برادرى ميان ياران پيامبر

1464 . الطبقات الكبرى ـ به نقل از ضَمْرة بن سعيد ـ : چون پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به مدينه آمد ، ميان مهاجران با يكديگر و ميان مهاجران و انصار ، بر اساس [رعايت] حق و مواسات (همدردى) با يكديگر و ميراثبرى از يكديگر پس از مرگ ـ بى آن كه خويشاوندانْ ارثى ببرند ـ پيمان برادرى بست .

آنان نود تن بودند : چهل و پنج تن از مهاجران و چهل و پنج تن از انصار . نيز گفته‏اند كه صد تن بودند : پنجاه تن از مهاجران و پنجاه تن از انصار . اين واقعه ، پيش از جنگ بدر رخ داد و چون جنگ بدر پيش آمد ، خداوند متعال ، اين آيه را نازل ساخت : «و خويشاوندان در كتاب خدا نسبت به يكديگر سزاوارترند ؛ و خداوند به هر چيزى داناست» . بدين

ترتيب ، اين آيه حكم پيش از خود را نَسخ كرد و ميراثبرى بر اساس پيمان برادرى ، از ميان رفت و هر كسى به تبار خود بازگشت و از خويشاوند خود ، ارث برد .