دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 676
نمايش فراداده

3 / 2

رهايى از سُلطه شيطان و سلطان

1473 . امام صادق عليه‏السلام ـ به نقل از پدرانش ـ : پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به يارانش فرمود : «هان! شما را از كارى خبر دهم كه اگر انجامش دهيد ، شيطان از شما دور مى‏شود، آن‏گونه كه مشرق از مغرب دور شده است ؟».

گفتند : آرى .

فرمود : «روزه ، روسياهش مى‏كند . صدقه ، پشتش را مى‏شكند . دوستى در راه خدا و هميارى در انجام دادن كارهاى شايسته ، دنباله [سُلطه]اش را قطع مى‏كند و استغفار ، رگ گردنش را مى‏بُرد» .

1474 . امام باقر عليه‏السلام : بر شما بادْ دوستى در راه خدا ، ابراز محبّت ، و هميارى بر كردار شايسته ؛ چرا كه اين [سه ]كار ، دنباله [سلطه ]آن دو ـ يعنى شيطان و سلطان ـ را مى‏بُرد .

3 / 3

يكرنگى در دوستى

1475 . امام على عليه‏السلام : بر اساس برادرى در راه خداست كه دوستى به يكرنگى مى‏انجامد.

1476 . امام على عليه‏السلام : هركه مصاحبتش در راه خدا باشد ، مصاحبتش گرامى و دوستى‏اش راست و درست است .

1477 . امام على عليه‏السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان آمده است ـ :

* هر دوستىِ براى خدا ، به يكرنگى مى‏انجامد

* حال آن كه هيچ برادرى‏اى بر بنياد فسق،به يكرنگى نمى‏انجامد .

* تا مرا مى‏بينند، دوستى را ادامه مى‏دهند

* و تا ديدار مى‏پايد ، دوستى پاينده است .

* هرگاه از آنان بى‏نياز شوى ، دوستان هستند

* و چون مصيبتى دور شوم ، دشمنان‏اند .

* و چون از يكى دور شوم ، با من دشمنى مى‏كند

* و چنان كيفرم مى‏دهد كه مرا بس باشد .