دردناك (94).
اى كسانى كه ايمان آورديد شكار را نكشيد در حالى كه شما در احراميد و كسى كه از شما عمدا شكارى بكشد كفاره آن نظير همان شكار است از چهارپايان اهلى، دو نفر از شما كه صاحب عدالتند حكم به آن مىكنند، در حالى كه آن كفاره را هدى قرار داده و آن را به كعبه مىرساند. يا اينكه كفارهاش طعام دادن به مسكينان و يا به جاى اطعام هر مسكين يك روز روزه است تا بچشد كيفر نافرمانى خود را. خداوند گناهان گذشته را عفو كرده است، و اگر كسى دو باره چنين معصيتى كند پس خدا از او انتقام مىگيرد و خداوند عزيز و انتقامگير است (95).
حلال شده است براى شما شكار دريايى و خوردن آن براى اينكه براى شما و رهگذرها متاعى باشد، و حرام شده است بر شما شكار خشكى مادامى كه در احراميد، و بترسيد از خدايى كه بسوى او محشور مىشويد (96).
خداوند مكه را بيت الحرام و مايه قوام مردم قرار داده و نيز بهمين منظور، شهر حرام و بردن هدى به مكه و قلائد را تشريع فرموده است، تشريع فرموده تا بدانيد كه خداوند ميداند آنچه را كه در آسمانها و در زمين است و بدرستى خداوند بهر چيز دانا است (97).
بدانيد بدرستى خداوند سختگير و شديد العقاب است و بخشنده و مهربان است (98).
بر عهده رسول جز رسانيدن پيام چيزى نيست و خداوند مىداند آنچه را كه اظهار مىكنيد و آنچه را كه كتمان مىنمائيد (99).
اين آيات در باره حكم شكارهاى دريايى و صحرايى در حال احرام نازل شده است.
" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ".
" بلاء" به معناى امتحان و آزمايش است، و لام قسم و نون مشدد هر دو براى تاكيدند، و اينكه فرمود:" بِشَيْءٍ مِنَ الصَّيْدِ" مىخواهد ناچيزى و بىمقدارى شكار را تلقين كند، تا مخاطب را در انتهاى از نهيى كه در آيه بعدى است و دستبرداريش از سود ناچيز آن، كمك كند، و اينكه فرمود:" تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ" مىخواهد به شكار از جهت آسانى و دشوارى تعميم دهد، يعنى چه آن شكار آسان بدست آيد مانند جوجههاى مرغ و برههاى وحشى و تخم مرغهاى وحشى كه با دست و به آسانى صيد مىشوند. و چه به دشوارى بدست آيد مانند حيوانات وحشى بزرگ كه عادتا جز بوسيله سلاح شكار نمىشود. و ظاهر آيه و سياقش اين است كه مقدمه است براى حكم مشددى كه در آيه دومى است، و لذا دنبالش فرمود:" لِيَعْلَمَ