ترجمه تفسیر المیزان

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

جلد 7 -صفحه : 546/ 304
نمايش فراداده

موهبتها و نعمت‏هايى را كه به او ارزانى داشته در موارد بسيارى ذكر كرده است، اينك چند مورد از آن مواهب را در اينجا ذكر مى‏كنيم:

1- خداى تعالى رشد و هدايت او را قبلا ارزانيش داشته بود. «1»

2- او را در دنيا برگزيد. و او در آخرت نيز در زمره صالحين خواهد بود، زيرا او در دنيا وقتى خدايش فرمود: تسليم شو، گفت: تسليم امر پروردگار عالميانم. «2»

3- او كسى است كه روى دل را به پاكى و خلوص متوجه خدا كرده بود، و هرگز شرك نورزيد. «3»

4- او كسى است كه دلش به ياد خدا قوى و مطمئن شده و به همين جهت به ملكوتى كه خدا از آسمانها و زمين نشانش داد ايمان آورد، و يقين كرد.«4»

5- خداوند او را خليل خود خواند. «5»

6- رحمت و بركات خود را بر او و اهل بيتش ارزانى داشت و او را به وفادارى ستود. «6»

7- او را به وصف" حليم" و" أواه" و" منيب" توصيف كرد. «7»

8- و نيز او را مدح كرده به اينكه امتى خداپرست و حنيف بوده، و هرگز شرك نورزيده، و همواره شكرگزار نعمت‏هايش بوده، و اينكه او را برگزيد و به راه راست هدايت نمود و به او اجر دنيوى داده و او در آخرت از صالحين است. «8»

9- ابراهيم (ع) پيغمبرى صديق بود. «9» و قرآن او را از بندگان مؤمن و از نيكوكاران شمرده و به او سلام كرده است. «10» و او را از كسانى دانسته كه" صاحبان ايدى و ابصارند"، و خداوند با ياد قيامت خالصشان كرده است. «11»

(1) سوره انبيا آيه 51

(2) سوره بقره آيه 130- 131

(3) سوره انعام آيه 79

(4) سوره بقره آيه 260 و سوره انعام آيه 75

(5) سوره نساء آيه 125

(6) سوره نجم آيه 37

(7) سوره هود آيه 73- 75

(8) سوره نحل آيه 120- 122

(9) سوره مريم آيه 41

(10) سوره صافات آيه 83- 111

(11) سوره ص آيه 45- 46