مؤلف: مقصود اين نيست كه صراط، تنها امامانند، بلكه مقصود اين است كه امامان هم صراط مستقيماند، هم چنان كه آيه شريفه" قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى" «1» به ضميمه آيه شريفه" قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلًا" «2» اين معنا را افاده نموده و از مجموع دو آيه استفاده مىشود كه ائمه هدى (ع) راه خدا و صراط مستقيم اويند.
اين معنا تنها از طرق شيعه روايت نشده، بلكه هم از طرق شيعه و هم از طرق عامه روايات بسيارى وارد شده كه صراط مستقيم خدا عبارت است از امير المؤمنين على بن ابى طالب (ص)، و ما در تفسير سوره فاتحه در جلد اول اين كتاب به آن روايات اشاره كرديم «3».
(1) بگو من از شما در برابر حقى كه بر شما دارم مزدى طلب نمىكنم مگر همين كه به اهل بيت من مودت بورزيد. سوره شورى آيه 23 (2) بگو من از شما در قبال حقى كه بر شما دارم مزدى طلب نمىكنم مگر آنكه هر كه بخواهد بسوى پروردگار خويش راهى پيش گيرد. سوره فرقان آيه 57 (3) تفسير الميزان ج 1 ص 41