خداى تعالى به منظور اينكه مفاد آيه مورد استشهاد را در خلال گفتار خود بگنجاند نخست گفتار كفار را كه" شعيب و پيروانش زيانكار هستند" نقل نموده و پس از آن مساله نزول عذاب را بطور مبهم ذكر فرموده، و بيان نكرد كه چه كسانى دچار زلزله شدند، صريحا نفرمود كفار به اين عذاب دچار گرديدند، آن گاه پرده از روى اين ابهام برداشته صريحا فرمود:
" كسانى كه شعيب را تكذيب نمودند زيانكار شدند" و اگر در اين سياق دقت شود معناى مزبور از خلال آن استفاده مىشود.
" فَتَوَلَّى عَنْهُمْ ..."
از ظاهر سياق اين آيه استفاده مىشود كه اعراض شعيب از كفار بعد از نزول عذاب و هلاكت آنان بوده، و منظور از خطاب در آن عبرت گرفتن ديگران از سرنوشت آنان بوده و كلمه" آسى" در جمله" فَكَيْفَ آسى ..." به اين معنا است كه چگونه اندوهگين شوم در باره قومى كه كفر ورزيدند.