صفحه‌ى 114
مؤلف: صاحب الدر المنثور خلاصه اين روايت را از ابن اسحاق و ابن ابى حاتم از عباد بن عبد اللَّه بن زبير نيز روايت كرده است «1».
و در مجمع البيان در ذيل آيه" وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ" گفته است: زراره و غير او از ابى عبد اللَّه (ع) روايت كردهاند كه فرمود: هنوز تاويل اين آيه تحقق نيافته، وقتى قائم ما (صلوات اللَّه عليه) قيام نمايد آنهايى كه او را درك مىكنند خيلى زود تاويل اين آيه را خواهند ديد، و البته دين محمد (ص) به مرحلهاى خواهد رسيد كه شبى برسد و مشركى بر روى زمين باقى نماند «2».
مؤلف: اين روايت را عياشى در تفسير خود از زراره از آن جناب نقل كرده، و در معناى آن روايتى است كه كافى به سند خود از محمد بن مسلم از ابى جعفر (ع) نقل كرده و نيز نظير آن را عياشى از عبد الاعلى حلبى از ابى جعفر (ع) در ضمن روايت طولانى نقل نموده است «3».
در سابق هم در تفسير آيه" لِيَمِيزَ اللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ ..." حديث ابراهيم ليثى و پارهاى مطالب راجع به آن در ذيل آيه" كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ" «4» در جلد ششم اين كتاب گذشت.
(1) الدر المنثور ج 3 ص 184 (2) مجمع البيان ج 4 ص 543 ط تهران (3) تفسير عياشى ج 2 ص 56 ش 49 و 48 (4) سوره اعراف آيه 29