اين آيات، آيات آخر سوره است كه در آن خلاصه بيانات سوره آمده و اشارهاى اجمالى به مساله توحيد، معاد و نبوت نيز نموده است. خداوند در اين آيات رسول گرامى خود را دستور مىدهد كه از قرآن پيروى كند و منتظر آن باشد كه خداى عز و جل بين او و امتش حكم كند.
" قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي ..."
در سابق مكرر گفته شد كه دين عبارت است از سنتى كه بايد در زندگى پيروى شود، سنتى كه پيروى آن سعادت انسان را تامين كند. و در اين كلمه (دين) معناى اطاعت نيز نهفته است همانطور كه خداوند مىفرمايد" وَ أَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ" «1» و بسا كه به معناى جزاء استعمال مىشود. و معناى جمله" إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي" اينست كه:
اگر شما در دين من يعنى آن طريقهاى كه پيمودهام و بر مشروعيت آن پافشارى دارم شك داريد. و شك كردن كسى در دين ديگرى و در طريقهاى كه او براى خود برگزيده به اينست كه شك كند، آيا او بر دين خود پافشارى و استقامت مىكند يا نه؟ و آيا دين او پا مىگيرد و دوام مىيابد يا خير؟
و منشا اين سؤال اين بود كه مشركين طمع در زوال دين آن جناب را داشتند، و بسيار اميدوار بودند كه بتوانند آن جناب را از دعوتش منصرف كنند و در نتيجه خود را از دعوت او به توحيد و ترك خدايان رها سازند. و با در نظر داشتن اين زمينه معناى آيه اينطور مىشود:
اگر شما شك داريد در اينكه خود من بر اين دينى كه شما را به آن مىخوانم استقامت مىكنم يا نه و يا شك داريد در اين كه دين من چيست و انگيزه و ريشه اصلى دعوتم را نفهميدهايد اينك من بطور صريح براى شما بيان مىكنم.