آن گاه راهى شده تا در بهشت آمده دق الباب مىكند، به او مىگويند: كيست كوبنده در؟ و خدا داناتر است رسول خدا (ص) مىگويد: باز كنيد، وقتى درب را باز مىكنند رو به درگاه خدا نهاده به سجده مىافتد و سر برنمىدارد تا به او گفته مىشود: حرف بزن، و درخواست كن تا به دست آورى و شفاعت كن تا پذيرفته شود، پس بار ديگر به سجده مىافتد، و مثل بار اول سر برمىدارد و شفاعت مىكند، و حتى آنهايى هم كه در آتش سوختهاند شفاعت مىشوند، به همين جهت در روز قيامت در ميان تمامى امتها شخصى موجهتر از رسول خدا (ص) نيست، و اين است معناى كلام خدا كه مىفرمايد:" عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً" «1».
مؤلف: و اينكه فرمود: تا آنكه شفاعت مىكند كسانى را كه در آتش سوختهاند، معنايش اين است كه بعضى از آنان شفاعت مىشوند، و در معناى اين روايت از طرق اهل سنت از رسول خدا (ص) رواياتى چند رسيده است.
و در الدر المنثور است كه بخارى و ابن جرير و ابن مردويه از ابن عمر روايت كردهاند كه گفت: من از رسول خدا (ص) شنيدم كه مىفرمود: آفتاب آن قدر نزديك مىرسد كه عرق تا نصف گوش مىرسد، در اين بين كه مردم در اين حالتند دست به دامن آدم مىشوند او مىگويد: اين كار از من ساخته نيست، به موسى مراجعه مىكنند او نيز همان را مىگويد اينجا است كه محمد (ص) شفاعت مىكند، و شفاعتش پذيرفته مىشود و خداوند ميان مردم به داورى مىپردازد، رسول خدا (ص) به طرف بهشت مىرود و حلقه درب بهشت را مىگيرد، آن موقع است كه خداوند او را مقامى محمود مىدهد «2».
و در همان كتاب است كه ابن جرير و بيهقى در شعب الايمان از ابى هريره روايت مىكند كه رسول خدا (ص) فرمود: مقام محمود مقام شفاعت است «3».
و باز در آن كتاب از ابن مردويه از سعد بن ابى وقاص روايت كرده كه گفت شخصى از رسول خدا (ص) معناى مقام محمود را پرسيد، فرمود: شفاعت است «4».
مؤلف: روايات در اين مضامين بسيار است.
(1) تفسير عياشى، ج 2، ص 315، ح 151. (2 و 3) الدر المنثور، ج 4، ص 197. (4) الدر المنثور، ج 4، ص 197.