نامشان را برده، بدون اجازه از خرما و خورش و طعام يكديگر مىخوردند، و همچنين زن بدون اجازه از خانه شوهرش مىتواند بخورد، و غير اينها نمىتوانند «1».
و در همان كتاب به سند خود از ابى حمزه ثمالى از امام باقر (ع) روايت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) به مردى فرمود: تو و آنچه مال دارى ملك پدرت هستى، آن گاه امام فرمود: در عين حال من دوست نمىدارم كه پدرى از مال پسر بردارد، مگر آن مقدارى كه ناچار از آن است، چون خدا فساد را دوست نمىدارد «2».
و در همان كتاب به سند خود از محمد بن مسلم، از امام صادق (ع) روايت كرده كه از آن جناب در مورد مردى پرسيدم كه پسرش توانگر است، و پدر محتاج؟ فرمود: پدر مىتواند از مال او بخورد، و اما مادر نخورد، مگر به عنوان قرض «3».
و باز در همان كتاب به سند خود از جميل بن دراج از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: زن مىتواند بخورد، و صدقه دهد، و دوست هم مىتواند از منزل برادرش بخورد، و صدقه دهد «4».
و در همان كتاب به سند خود از ابن ابى عمير، از شخصى كه نامش را برد، از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله" أَوْ ما مَلَكْتُمْ مَفاتِحَهُ" فرمود: مثل كسى كه وكيلى در اموال خود دارد، و او بدون اجازه وى از مال وى مىخورد «5».
و در مجمع البيان در ذيل جمله:" أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ" گفته: بعضى گفتهاند معنايش" من بيوت اولادكم" است، به دليل اينكه امام به فرزند كسى فرمود: تو و مالت مال پدرت هستى، و نيز همان جناب فرموده: پاكيزهترين رزقى كه انسان مىخورد آن است كه از كسبش باشد، و فرزند او نيز از جمله كسب او است «6».
مؤلف: و در اين معانى روايات بسيارى ديگر است.
و در كتاب معانى، به سند خود از ابى الصباح روايت كرده كه گفت: از امام باقر (ع) از معناى آيه" فَإِذا دَخَلْتُمْ بُيُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى أَنْفُسِكُمْ ..." پرسيدم، فرمود: اين همان
(1) فروع كافى، ج 6، ص 277 ح 2. (2) كافى ج 5، ص 135، ح 3. (3) كافى، ج 5، ص 135 ح 1. (4) كافى، ج 6، ص 277 ح 3. (5) كافى، ج 6، ص 277 ح 5. (6) مجمع البيان، ج 7، ص 156.